Milivoje Tomić | Poreklo naziva ulica

Milivoje Mića Tomić (1920 - 2000) bio je legendarni srpski i jugoslovenski glumac, koji je za 45 godina karijere ostvario mnoštvo kultnih i nezaboravnih uloga ali, zanimljivo, nijednu glavnu. Iz tog razloga nosio je nezvaničnu titulu „majstora sporednih uloga“, a njih je gradio do savršenstva.

Rođeni Beograđanin, Mića Tomić pripada plejadi prve posleratne generacije glumaca (Ljuba Tadić, Pavle Vuisić, Čkalja, Rade Marković i drugi) koja je obeležila domaću filmsku i pozorišnu umetnost nakon Drugog svetskog rata.

Prvobitno student Pravnog fakulteta, Mića Tomić je glumom počeo da se bavi relativno kasno, na početku svojih 30-ih, na Odseku za pozorišnu umetnost Muzičke akademije, pre nego što je Fakultet dramskih umetnosti i osnovan.

Pozorišne nastupe ostvarivao je najčešće u Beogradskom dramskom pozorištu, Ateljeu 212 i Pozorištu na Terazijama (tadašnje Savremeno pozorište), da bi se na filmskom platnu prvi put pojavio tek sredinom 1950-ih, premijernom ulogоm u „Sumnjivom licu“, u režiji Soje Jovanović.

S godinama, Mića Tomić je toliko usavršio svoje sporedne karaktere u hit filmovima bivše Jugoslavije, da su neretko i nečije glavne uloge bile u senci njegovih epizodnih pojavljivanja.

Legendarni deda Maks u „Maratoncima“, kineski mandarin Vo-Ki u „Putu oko sveta“, deda Aleksa u „Ko to tamo peva“, ludi deda Đole u „Velikoj frci“, Džon Dimitrijević u „Nije lako sa muškarcima“, Flojdov otac u „Nacionalnoj klasi“ - samo su neke od najupečatljivijih uloga Miće Tomića, a imao ih je u svojoj karijeri blizu dve stotine.

Osim kultnih replika koje predstavljaju i zaštitni znak pojedinih filmova, Mića Tomić je u karijeri odigrao i nekoliko maestralnih rola u kojima nije progovorio ni jednu jedinu reč (Maksimilijan Topalović u „Maratoncima“, Đorđe Slavković u „Velikoj frci“).

Glumac koji je u domaćem filmu takoreći „brendirao“ svakodnevnog i običnog čoveka toliko je bio upečatljiv i autentičan u izgradnji svojih likova da je gotovo neverovatno da za gotovo pola veka karijere nije odigrao nijednu glavnu ulogu, a istovremeno je bio možda i popularniji od većine glumaca u državi.

Zasluženu nagradu za životno delo dobio je 1997. godine, da bi naredne godine odigrao i svoju poslednju filmsku ulogu – školskog zvonara u takođe kultnom „Lajanju na zvezde“.

Mića Tomić preminuo je u 81. godini i sahranjen je u Beogradu.

Poput nekolicine glumačkih legendi koje su proteklih godina dobile svoje ulice u Beogradu i gradovima Srbije, ime Milivoja Miće Tomića ponela i jedna uličica u beogradskom naselju Mirijevo.