Velimir Bata Živojinović | Poreklo naziva ulica

Velimir Bata Živojinović (1933 – 2016) bio je jedan od najvećih srpskih i jugoslovenskih dramskih umetnika u istoriji, glumačka legenda koju su najviše proslavile uloge u „partizanskim“ filmovima 60-ih i 70-ih, ali koji je sa velikim uspehom igrao i čitavu plejadu različitih likova tokom svoje, gotovo 60 godina duge, karijere.

Rođen je u Jagodini, ali je detinjstvo proveo u šumadijskom selu Koraćica, podno Kosmaja, gde je završio i prvi razred osnovne škole. Sa preseljenjem roditelja u Beograd, školovanje je nastavio u prestonici gde je, još kao dečak, povremeno radio u Akademskom pozorištu (posle Drugog svetskog rata preimenovanom u AKUD „Branko Krsmanović“), kao scenski radnik. Po okončanju osnovne škole primetila ga je, kasnije čuvena, rediteljka Sofija Soja Jovanović, na čiju se inicijativu i priključio pozorištu i ubrzo postao potpuno opčinjen glumom.

Srednjoškolski put Bate Živojinovića bio je prilično neuobičajen za to vreme. Znajući već tada da želi da postane glumac, umesto klasične gimnazije pohađao je srednju umetničku školu i to naizmenično - u Novom Sadu i Nišu.

Akademiju dramskih umetnosti upisao je tek iz trećeg puta, da bi po okončanju studija postao deo ansambla Savremenog pozorišta na Crvenom krstu, kasnije preimenovanog u Beogradsko dramsko.

Na daskama BDP-a proveo je nekoliko godina, ali u konkurenciji vrsnih i nešto starijih glumaca poput Radeta Markovića, Ljube Tadića, Vlastimira Đuze Stojiljkovića i drugih, po sopstvenom priznanju, nije imao velike šanse.

Stoga se u potpunosti okreće filmu i televiziji, što će se u profesionalnom smislu ispostaviti kao pravi potez, jer je od svog prvog filma 1955. godine („Pesma sa Kumbare“), do poslednjeg 2013. („Drug Crni u Narodno-oslobodilačkoj borbi“), ostvario role u preko tri stotine filmskih i serijskih ostvarenja. Time se Bata Živojinović osamostalio na prvom mestu liste domaćih glumaca sa najvećim brojem uloga u karijeri.

Iako u svom glumačkom opusu broji stotine glavnih i sporednih karaktera na više svetskih jezika, uglavnom „narodskih“ ljudi, ali i negativaca, pa uplivavajući čak i u filmove „crnog talasa“, popularni Bata „Životinja“ je bez sumnje najveću slavu stekao rolama u ratnim filmovima o Drugom svetskom ratu, čija je ekspanzija karakteristična za dekadu 60-ih i prvu polovinu 70-ih godina prošlog veka („Kozara“, „Rat“, „Bitka na Neretvi“, „Operacija Beograd“, „Valter brani Sarajevo“ i dr.).

Tumačeći svojevrsne partizanske „super-heroje“, među kojima prednjači legendarni Valter, slava i popularnost Bate Živojinovića proneli su se širom tadašnjeg Istočnog bloka, sve do daleke Kine, gde verovatno i danas važi za jednog od najomiljenijih stranaca.

Legendarne role ratnih heroja verovatno ne bi bile tako uspešne da Bata i u privatnom životu nije bio pobornik ideologije koju je predstavljao u partizanskim filmovima. Naime, pored glumačke, Bata Živojinović gradio je i političku karijeru. Bivajući dobar prijatelj sa Josipom Brozom, najveći deo svog života bio je član Saveza komunista, a od početka devedesetih godina i narodni poslanik ispred Socijalističke partije Srbije. Na neuspelim predsedničkim izborima 2002. godine bio je kandidat za predsednika SR Jugoslavije, nakon čega se povukao iz politike.

Obolevajući od različitih i teških bolesti u poslednjoj deceniji svog života, Bata Živojinović živeo je povučeno u selu Koraćici, u kome je i odrastao, tek povremeno odigravajući uglavnom sporedne uloge u domaćim serijama i filmovima. Umro je u 83. godini u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

U čast najpoznatijem jugoslovenskom glumcu, u Mileševskoj ulici na Crvenom Krstu (u kojoj je živeo) postavljena je spomen ploča, a od nedavno i jedna ulica u komšiluku nosi njegovo ime.